Soms zit de oplossing in een aanpassing, maar vaak speelt werkgedrag ook een rol. Een leidinggevende van een afdeling had al een speciale stoel gekregen vanwege haar rugklachten. Ze had tot twee keer toe een ernstige hernia gehad. En toch ging het nog niet goed met de stoel, dus of we even wilde komen kijken.

Toen we de stoel én de medewerkster beoordeelden, was de conclusie helder: de stoel was goed en voldeed prima. Het probleem zat hem echter in het werkgedrag. Vanuit haar functie moest ze veel korte 1-op-1 gesprekken voeren met de medewerksters. Die kwamen dan even binnen en ploften op de stoel neer die bij de tafel stond. De leidinggevende nam – sociaal als ze was – alle tijd en ‘dook’ bijna naar de bezoekster toe en gebruikte van de stoel alleen het puntje van de zitting.

We gaan dan de stoel niet aanpassen, want dat lost het probleem niet op. We hebben de tafel aangepast, samen met het gedrag. Er werd een elektrische zit-sta tafel geplaatst en afgesproken dat ieder kort gesprek staand gevoerd werd. De tafel kon dan snel omhoog gezet en de medewerkster aan de andere kant bleef dan ook staan.
Hier losten we 2 zaken in 1 keer op: als eerste kreeg de leidinggevende meer afwisseling in haar bewegingen en als tweede duren staande gesprekken in het algemeen korter en hoefde ze er niet in te ‘duiken’.

Zo werd met een eenvoudig standaard hulpmiddel het probleem succesvol aangepakt.