Dat mensen niet standaard zijn, bleek ook maar weer eens bij het bezoek aan een kantoormedewerker. Hij had flinke rugklachten en miste aardig wat kracht. Hierdoor zakte hij als het ware naar één kant. De standaard stoel voelde niet echt prettig en hierdoor merkte hij dat zijn concentratie een stuk minder werd naarmate de pijn meer werd.

De stoel waar hij op zat, had geen armleggers. Dat verbaasde ons, maar iemand had gezegd dat dat beter was. Hierdoor ging hij zijn armen op tafel leggen om toch maar steun te zoeken. Dit resulteerde in een voorovergebogen houding en de rug werd alleen maar meer belast.

De passtoel die we bij ons hadden, voelde al stukken beter en de armleggers gaven de eerste steun om niet naar de zijkant te zakken. Bij het modelleren bleek een stukje flankondersteuning onderin de zijkanten van de rug wel erg prettig te werken. Dit voorkwam dat hij opzij zakte.

De nette zwarte, op het oog standaard lijkende, stoel kwam op de werkplek met de gebruikelijke instructies. Medewerker tevreden. Een collega was erg nieuwsgierig en wilde ook even zitten. Hij reageerde als een prinses op de erwt want de ondersteuning die erin gemaakt was (en bijna niet zichtbaar) voelde voor hem uiterst vervelend. Zo zie je maar: niemand is standaard.